Aktorzy „Wywiadu z wampirem” podczas charakteryzacji wisieli głową w dół, dzięki czemu na ich twarzach widać było powiększone naczynia krwionośne, co pozwoliło charakteryzatorom na stworzenie upiornego wyglądu.

Podczas przygotowań do tego filmu Linda Hamilton nauczyła się otwierać zamki za pomocą spinaczy. I podczas kręcenia sceny ucieczki ze szpitala psychiatrycznego Linda naprawdę otwiera sprzączkę pasa spinaczem do papieru.

Keanu Reeves podbiega do autobusu, uderza w drzwi i rozbija szybę. Stało się to przypadkowo, ale scena została zachowana w ostatecznej wersji filmu.

Zdanie wypowiedziane przez Muse: Spójrz na mnie! Teraz jestem kapitanem! było improwizacją debiutującego aktora Barkhada Abdiego. I właśnie dlatego Tom Hanks wygląda na tak naturalnie zaskoczonego. Nawiasem mówiąc, po premierze filmu Abdi został nominowany do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego.

Przed obrabowaniem banku bohaterowie filmu zakładają maski, które wyglądają jak Mike Myers. Producenci filmu chcieli użyć masek jakie nosił Michael Myers w filmie Halloween, ale nie uzyskali na to prawnego pozwolenia. Wtedy ekipa filmowa zadzwoniła do do Mike'a Myersa (komika) i dał im on pozwolenie na używanie masek, które są wzorowane na postaci, którą grał w Austinie Powersie.

Pamiętacie scenę, w której Sigourney Weaver trafia piłką do kosza, stojąc do niego tyłem? I to nie trik ani montaż, bo aktorka przez trzy tygodnie ćwiczyła ten rzut, przygotowując się pod okiem trenera koszykówki. Sama aktorka uważa tę scenę za jeden z najlepszych momentów w jej życiu, zaraz po ślubie i narodzinach córki.

Podczas kręcenia filmu aktorzy musieli latać helikopterem w góry na plan filmowy. Sean Bean, który grał Boromira, panicznie boi się latać, dlatego w przebraniu Boromira codziennie poświęcał dwie godziny, by pieszo dostać się na miejsce kręcenia filmu.

Aby przygotować się do głównej roli w filmie, Eddie Redmayne schudł prawie 8 kilogramów i przez cztery miesiące trenował wykrzywianie ciała, aby wyglądać i poruszać się jak Hawking. Redmayne godzinami ćwiczył przed lustrem, ucząc się prawidłowego wykrzywiania twarzy. Poza tym garbił się między ujęciami. W końcu, według ortopedy, aktorowi skrzywił się kręgosłup. To się nazywa wejść w rolę...

W jednej ze scen Tyler Durden i Narrator robią mydło. W rzeczywistości Brad Pitt i Edward Norton, którzy wcielili się w role owych postaci, naprawdę robią mydło, bowiem przed nakręceniem tej sceny zostali nauczeni, jak takowe mydło zrobić.

To miasto na Naboo to miniaturowa makieta. A wodospady to w rzeczywistości spadająca sól.

Para z ust aktorów została dodana komputerowo w postprodukcji. Taki zabieg okazał się tańszy niż wynajęcie komór, w których panuje niska temperatura, i ustawienie w nich scenografii.

Scena, w której Vito Corleone, który właśnie wrócił ze szpitala, jest niesiony na piętro po schodach – podczas kręcenia tego ujęcia Marlon Brando dla żartu podłożył ciężarki na nosze, aby utrudnić nieco pracę ludziom, którzy go nieśli.

Pies, który pojawił się w filmie, był wzięty ze schroniska. Wyglądał ładnie, ale nie był trenowany. Zatem wszystko to, co pies wykonuje na filmie, to ciężka kilkutygodniowa praca trenera i behawiorysty, którzy ułożyli pieska i nauczyli go wszystkich komend.

Niektóre manekiny w sklepie z płytami to prawdziwi ludzie. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz, jak się poruszają.

Na potrzeby tego filmu zbudowano kopię lotniska w Düsseldorfie. Odtworzono wszystko, łącznie z trzema zestawami działających ruchomych schodów.

W scenie, w której Miranda i Andy jadą na tylnym siedzeniu samochodu w Paryżu, filmowcy użyli mercedesa klasy S, który został fizycznie przecięty na pół. I w połówce z tylną kanapą jadą obie panie. Pozwoliło to operatorom na uzyskanie odpowiednich kątów potrzebnych do nakręcenia sceny.

Aby nakręcić scenę z wężami w Studni Dusz, producenci wykupili wszystkie węże ze sklepów zoologicznych w Londynie i na południu Anglii, ale nawet wtedy węży było za mało. Wtedy Steven Spielberg pociął węże ogrodowe i umieścił je wśród prawdziwych węży.

Scena, w której Jamal wpada do dziury w publicznej toalecie – w rzeczywistości rów był wypełniony mieszanką masła orzechowego i czekolady.