Ludzie dzielą się historiami o tym, co się stało z ich licealnymi miłościami

#1.

Dorastał w rozbitej rodzinie, a jego rodzice byli uzależnieni. Rozwiedli się (gdy miał 4 lub 5 lat), wciąż tkwiąc w uzależnieniu. W szkole średniej jego matka została aresztowana i skończyła w więzieniu z 10-letnim wyrokiem za ćpanie i zaniedbywanie dzieci. Po ukończeniu szkoły nie poszedł na studia. Przez kilka lat pracował w barze. Później zajął się nieruchomościami, co okazało się jego pasją. Obecnie pracuje jako kierownik operacyjny w ogólnokrajowej firmie, zarabiając naprawdę duże pieniądze, podczas gdy jego żona jest mamą psa / kota i pracuje nad własnym małym biznesem. Ja jestem jego żoną :)

#2.

Jest teraz lekarką, ma dwie specjalizacje. Ostatnio słyszałem, że była w kuchni i robiła naleśniki na dzisiejszą kolację dla naszego 3-letniego syna.

#3.

Zmarła w wypadku samochodowym miesiąc przed naszym ślubem. Zaczęliśmy się spotykać, gdy mieliśmy po 16 lat. Odeszła w wieku 19 lat. Mam 64 lata i wciąż nie ma dnia, żebym za nią nie tęsknił, była dla mnie wszystkim.

#4.

Pracował dla mojego taty, kiedy byliśmy nastolatkami, ale był 3 lata starszy, więc byłam zbyt nieśmiała, aby kiedykolwiek do niego zagadać. Mój tata kazał mu trzymać się z daleka ode mnie, ponieważ był trochę typem „niegrzecznego chłopca”. Był najprzystojniejszym facetem, o jakim moje 13-letnie ja mogło kiedykolwiek marzyć 😂. Poważnie, był wspaniały (i nadal jest absolutnie zachwycający). W końcu, kiedy miałam 15 lat, tata wysłał go, aby odebrał mnie ze szkoły, a ja byłam podekscytowana, że mam okazję z nim spędzić czas. Nic z tego nie wyszło, bo przeprowadził się do innego stanu i nie słyszałam o nim przez wiele lat. Wiedziałam tylko, że miał ciężkie życie rodzinne i tułał się z miejsca na miejsce. Kilka lat później zgadaliśmy się na MySpace, gdy miałam 18 lub 19 lat. I wtedy też nic z tego nie wyszło, bo miałam chłopaka i właśnie z nim zamieszkałam. Szczerze mówiąc, gdyby powiedział jedno słowo, rzuciłabym mojego faceta od razu, bo wtedy moje życie zaczynało się robić naprawdę mroczne z powodu przemocy, zaburzeń odżywiania i uzależnienia.

Gdy miałam 25 lat, a on 28, odnalazł mnie na Facebooku i zaczęliśmy rozmawiać. Zaiskrzyło i natychmiast zaczęliśmy się spotykać. Wtedy pracowałam jako striptizerka, byłam w toksycznych związkach, miałam anoreksję i byłam uzależniona. Pomógł mi się wyjść z tego i pokazał, że zasługuję na lepsze życie niż to, które prowadziłam.

Pierwszy dzień, kiedy spędziliśmy razem czas, był pierwszym dniem od lat, w którym nie piłam ani nie ćpałam. Czułam się bezpiecznie i tak jakbym mogła pierwszy raz być sobą bez oceniania lub strachu, że mnie skrzywdzi. Ciężko było przyzwyczaić się do zdrowego związku po tylu latach toksycznego stylu życia. Trochę mi to zajęło.

Dziś jesteśmy razem ośmiu lat, a od prawie dwóch jesteśmy małżeństwem. Mamy trójkę dzieci i prowadzimy spokojne życie na wsi. Jestem codziennie wdzięczna, że się odnaleźliśmy. Być może nie jesteśmy bogaci ani nie mamy wielu fantazyjnych rzeczy, ale mamy prawdziwą miłość i lojalność. Czuję się bezpiecznie po raz pierwszy w życiu po tym, jak go odnalazłam. Mam cel, a moje życie ma sens. Jest naszą opoką i najlepszym mężczyzną, jakiego znam.

#5.

Wyszła za mąż, miała dwoje dzieci... i niestety zmarła na raka. Jezu, nie wyobrażacie sobie, jaka to była słodka dziewczyna! Byłem załamany z tego powodu. Żal mi było też jej męża i dzieci. Do dziś czuję smutek.

#6.

Była cudowna. Mieliśmy wspólnych przyjaciół. Pamiętam, jak pewnego piątkowego wieczoru trzymała mnie za rękę i jaki wtedy byłem zachwycony. Dziś wiem (bo kiedyś to sobie przedyskutowaliśmy), że jej się nie podobałem i tak naprawdę nie postrzegała mnie jako potencjalnego partnera. Za to wiedziała, że była moją szkolną sympatią.

Wyprowadziłem się, gdy miałem 16 lat. Widziałem ją raz, przelotnie, gdy odwiedziłem rodzinną miejscowość w wieku 18 lat. Zawsze szukałem jej wzrokiem, kiedy wracałem.

Byłem też zarejestrowany na jednej ze stron, która pozwalała nawiązać kontakt z ludźmi ze szkoły. Byłem smutny, że jej tam nie było. Jednak pewnego dnia dołączyła. Natychmiast wykupiłem pełne członkostwo, aby wysłać jej e-mail przez stronę... Nie odpowiedziała przez 2 lata. Teraz wiem, że to dlatego, że nie przepadała za mediami społecznościowymi. Wtedy nie było Facebooka ani niczego podobnego. Korzystała z Internetu tylko do badań i nauki.

Dobrze jej się powodziło. Zdobyła dyplom licencjata i stopień naukowy z prawa. Jej życie zmieniło się na gorsze, gdy zdecydowała się ze mną spotkać. Ma okropny gust, jeśli chodzi o mężczyzn, bo... jesteśmy małżeństwem od 18 lat i mamy dwie córki. Teraz jest pielęgniarką zdrowia psychicznego. Nadal ma okropny gust, jeśli chodzi o facetów, ha, ha, ha.

#7.

Ożenił się z kimś innym niż ja. Wcześniej spotykaliśmy się, ale zerwaliśmy. Znacznie przybrał na wadze. Sześć lat po ślubie ze swoją żoną skontaktował się ze mną na Facebooku, by wyżalić się, jak złe jest jego małżeństwo. Powiedziałam mu, że nie jestem jego terapeutką i że prawdopodobnie powinien porozmawiać z profesjonalistą, jeśli sprawy się nie układają.

#8.

Zniknął z mediów społecznościowych, przeprowadził się gdzieś naprawdę daleko i z jakiegoś powodu nie utrzymywał kontaktu z żadnym ze swoich wielu, wielu przyjaciół. Ostatnio słyszałem, że nie jest żonaty i nie ma dzieci.

#9.

Jesteśmy małżeństwem! Chrapie na łóżku za mną, podczas gdy to piszę :) Wciąż nie mogę uwierzyć, że jesteśmy razem.

#10.

Zmarł. Miał operację, po której przeszedł rekonwalescencję i został wypisany ze szpitala dwa dni później. Zmarł we śnie tej samej nocy w domu. Miał 35 lat. Był współwłaścicielem lokalnej irlandzkiej restauracji i pubu, który prowadził ze swoim najlepszym przyjacielem. Nigdy się nie ożenił, nie miał dzieci, ale uwielbiał dzieci swojego rodzeństwa. W młodości był dupkiem, ale wyrósł na całkiem miłego faceta.